Muzeum Zwycięstwa (Victory Museum) - Grootegast (Groningen)

   Muzeum Zwycięstwa (nazywane czasami także Muzeum Wyzwolenia) to jedno z najważniejszych muzeów przede wszystkim dla Holendrów i Kanadyjczyków. Ważne powinno być także dla nas Polaków, ponieważ poświęcono je wyzwolicielom "kraju tulipanów" z rąk okupanta niemieckiego. 

   Oczywiście w muzeum znajdziecie eksponaty i pojazdy nie tylko używane przez wojska kanadyjskie i polskie, ale także przez wojska brytyjskie, amerykańskie i niemieckie. Wszystko wzbogacone jest przez dioramy, przedstawiające holenderski ruch oporu i życie mieszkańców okupowanego kraju. Zapraszam do zapoznania się z krótką historią powstania muzeum oraz z częścią zbiorów, jakie można tam zobaczyć. 

Piaszczysta plaża Morza Północnego - Huisduinen (Holandia)

   Nie wszystkie plaże w Holandii są piaszczyste, przestronne i nadają się na wypoczynek. Dlatego też nie wszystkie plaże w Holandii można komuś polecić na urlop. Na szczęście są też i takie, które są wręcz wymarzone do odpoczynku i które można z czystym sumieniem polecić każdemu. Jedną z takich plaż, jest długa na kilka kilometrów, piaszczysta plaża w Huisduinen (długość plaży od Huisduinen do Petten ma łącznie 23 km). Dla mnie to jedno z tych miejsc na wypoczynek, do których mogę wracać wielokrotnie. Zapraszam do zapoznania się z atrakcjami i warunkami, jakie tam na Was czekają.

Ogrody Botaniczne (Hortus Botanicus) - Haren (Holandia)

   Ogrody Botaniczne w Haren są jednymi z najstarszych w Holandii. Ich początki sięgają 1626 roku, kiedy to holender Henricus Munting (1583-1658) założył niewielki ogród botaniczny. Początkowo - utworzony przy Rozenstraat w Groningen - ogród, miał być jedynie niewielkim ogrodem w którym Henricus hodował wiele odmian ziół. Jednak zainteresowanie jego pomysłem było tak duże, że postanowił rozbudować ogród i sprowadzić do niego wiele europejskich odmian roślin, kładąc podwaliny pod obecny ogród botaniczny.

Dawniej i dziś - uszkodzony podczas bombardowania Kościół Najświętszego Serca w Koblencji 1945-2021

   Przez cztery lata wojny (1942-1945) Koblencja została zbombardowana aż 54 razy! Pierwszy nalot przeprowadzono 6 kwietnia 1942 roku około godziny 4:00 nad ranem, a ostatni 27 marca 1945 roku. 

Nigdy nie poznano ostatecznej liczby zabitych, rannych i ludzi pozbawionych dachu nad głową. Wiadome jest, że były to tysiące zabitych, przynajmniej kilkanaście tysięcy rannych i setki tysięcy zniszczonych budynków mieszkalnych i użytku publicznego. Wśród tych ostatnich ucierpiał także Kościół Najświętszego Serca (nie. Herz-Jesu-Kirche), który został wybudowany w latach 1900-1903 w południowej części miasta. Dzisiaj przedstawię Wam krótką historię tego zabytku i nalotu alianckiego, przez który został zniszczony.

 

"Schnappschüsse der Befreiung - Fotografien amerikanischer Soldaten im Frühjahr 1945" - Peter Pirker & Matthias Breit

   Tytuł książki Petera Pirkera i Matthiasa Breita "Schnappschüsse der Befreiung - Fotografien amerikanischer Soldaten im Frühjahr 1945" czyli "Migawki z wyzwolenia - Zdjęcia amerykańskich żołnierzy wiosną 1945" nie daje czytelnikowi całkowitej wiedzy na temat jej zawartości. Oprócz tego, że jest to zbiór genialnych zdjęć amerykańskich żołnierzy z ostatnich tygodni wojny, to brakuje informacji, że fotografie obejmują pogranicze włosko-austriackie na przełęczy Brenner. I to jest właśnie dla mnie najistotniejsze w pracy Pirkera i Breita. Dlaczego? Postaram się Wam tutaj w skrócie odpowiedzieć na to pytanie....

Fort Douaumont - najpotężniejszy francuski bastion, który został zdobyty bez jednego wystrzału (Grand Est)

   Kiedy w sierpniu 843 roku w Dugny koło Verdun, podpisywano traktat mówiący o podziale ogromnego terenu po państwie frankijskim, nikt nie zdawał sobie sprawy, że tereny te staną się kością niezgody na setki lat. Podział imperium na trzy części (zachodnią, środkową i wschodnią) był podłożem do powstania w późniejszym czasie trzech odrębnych królestw - Francji, Włoch i Niemiec. 

   Dalsze losy tych ziem, to skomplikowana i burzliwa historia, która miała miejsce na przestrzeni tysiąca kolejnych lat. Natomiast teren graniczny - Alzacja i Lotaryngia - był pożądany zarówno przez Francuzów, jak i Niemców i stał się miejscem wielu bitew.

   Już po zakończeniu wojny trzydziestoletniej powstał pomysł ufortyfikowania wschodniej granicy Francji. Jako pierwszy inicjatywę podjął Ludwik XIV, który zlecił swojemu architektowi Sébastienowi le Prestre de Vauban (1633 - 1707), zaprojektowanie i wykonanie granicznego pasa fortyfikacji, które skutecznie zatrzymają wroga. Francuski inżynier wojskowy, był twórcą nowego systemu obronnego, który stał się znany na całym świecie. Wkrótce de Vauban - zostając generalnym inspektorem twierdz - nadzorował intensywne prace fortyfikacyjne na całym - ponad 400-kilometrowym - pasie granicznym.

   W kolejnych latach wokół wielu miast powstały liczne forty, które miały je chronić przed atakiem wroga. Nie inaczej było z miastem Verdun, które - przecięte w połowie rzeką Mozą - miało w założeniu otaczać aż 21 fortów. Jednym z nich - któremu poświęcam ów post - był fort im. Marszałka Francji Étienne Maurice Gerard, czyli obecny Fort Douaumont.