niedziela, 30 stycznia 2022

Dawniej i dziś - wieża dowodzenia i kierowania ogniem Nadbrzeżnej Baterii Marynarki "Karola", wybudowanej na wyspie Île de Ré. 1945-2021

   Nadbrzeżna Bateria Marynarki "Karola", wybudowana na francuskiej wyspie Île de Ré (niem. Marine-Küstenbatterie "Karola"), stanowiła część potężnego Wału Atlantyckiego. Stacjonujący tam 4./282 Batalion Artylerii Morskiej - obsługujący dwie wieże baterii, wyposażone w potężne działa 20,3 cm SK C/34 (L/60) - miał chronić przede wszystkim strategiczny port w La Rochelle.
   Ciekawostką jest to, że wybudowane tam obiekty są rzadkością, jeśli chodzi o fortyfikacje Wału Atlantyckiego. Ich oryginalność polegała również na tym, że niemiecka marynarka wojenna (niem. Kriegsmarine) i wojska lądowe (niem. Heer), stacjonowały w tym samym niemal miejscu i wspólnie wykorzystywały potężne stanowisko kierowania ogniem (niem Leitstand) słynnej wieży zwanej "Karola Tour" (według nomenklatury niemieckiej armii: bunkier typu 5497 i schron dowodzenia S497). Zapewne nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że ta sytuacja, doprowadziła do podziału obu znajdujących się tam baterii - Marine-Küstenbatterie "Karola" (Stützpunkt Ro* 429) i Heeres-Küstenbatterie "Kora" (Stützpunkt Ro 425).

środa, 26 stycznia 2022

"Der Westwall. Geschichte und Gegenwart" - Jörg Fuhrmeister

   Kiedy w 1938 roku nazistowska propaganda po raz pierwszy pokazała światu zachodnie fortyfikacje, te były dopiero w początkowej fazie budowy. Realizowano wówczas tzw. Program Pionierski (niem. Pionier-Programm czasami nazywany też Grenzwacht-Programm), który przewidywał budowę wielu głównych puntów oporu. Nie przeszkodziło to jednak, ani ministrowi propagandy Josephowi Goebbelsowi, ani tym bardziej Adolfowi Hitlerowi na nazwanie tych fortyfikacji "ścianą zachodnią" lub "najpotężniejszym murem wszechczasów".
   Co ciekawe - przysparzająca coraz większych kłopotów finansowych i materiałowych potężna inwestycja - była wówczas nazywana "Linią Todta" (od nazwiska niemieckiego inżyniera, inspektora niemieckich dróg, Urzędu Techniki i osoby odpowiedzialnej za budowę umocnień). Termin Wał Zachodni (niem. Westwall) zaczął oficjalnie obowiązywać dopiero pod koniec 1938 roku, po zaprezentowaniu - nakręconej na jego temat - kroniki filmowej przez narodowosocjalistyczną propagandę i po październikowym artykule w Neues Wiener Tagblatt (gazeta ukazała się 28 października 1938 r. a tytuł artykułu brzmiał: "Mężczyźni z Westwallu na wakacjach"). Sam Führer, nazwy Westwall użył publicznie po raz pierwszy 14 maja 1939 roku, podczas inspekcji fortyfikacji. Od tego czasu, nazwa ta nieprzerwanie obowiązuje do dnia dzisiejszego (choć kraje alianckie używają również nazwy Linia Zygfryda) i występuje m. innymi w wielu publikacjach książkowych. Jedną z nich jest znakomita praca historyka regionalisty Jörga Fuhrmeistera - "Der Westwall. Geschichte und Gegenwart" (Mur Zachodni. Historia i teraźniejszość), którą chciałbym Wam tutaj polecić.

niedziela, 23 stycznia 2022

Podpułkownik Frederick Eliphaz Smith - dramat 77. Dywizji Piechoty i bohaterska śmierć w argońskim lesie (z cyklu "Odznaczeni Medalem Honoru").

    "Nie ma miłości większej niż ta, gdy ktoś oddaje życie za swoich przyjaciół".
 
Jana 15:13                                      
 
   Tym wersetem biblijnym chciałbym rozpocząć opowieść o kolejnym człowieku, który podjął decyzję, aby oddać to, co miał najcenniejszego, aby ratować życie swoich przyjaciół. Decyzję, którą musiał podjąć w jednej chwili, zdając sobie jednocześnie sprawę, jakie będą jej konsekwencje. 
   Chciałbym Wam tutaj przedstawić, bohaterską postawę podpułkownika Fredaericka Eliphaza Smitha z amerykańskiej 77. Dywizji Piechoty, który zginął 29 września 1918 roku, ratując swoich towarzyszy. Podpułkownik Smith, za swój bohaterski czyn, został pośmiertnie odznaczony najwyższym odznaczeniem wojskowym w Stanach Zjednoczonych - Medalem Honoru Kongresu.

środa, 12 stycznia 2022

"Przyczółek Łęknica/Muskau 1945" - Robert Primke, Maciej Szczerepa i Jacek Zweifler

   Kolejna książka z serii Śląsko-łużyckie bitwy i kampanie - "Przyczółek Łęknica/Muskau 1945" - nie zawiodła moich oczekiwań. Autorzy - Robert Primke, Maciej Szczerepa i Jacek Zweifler - stanęli na wysokości zadania i wydali bardzo interesującą pracę opisującą walki o miasto, położone po obu brzegach Nysy Łużyckiej. Oparta na dokumentach dostępnych w rosyjskich i niemieckich archiwach książka, wnosi bardzo wiele nowych informacji dotyczących tego regionu. "Przyczółek Łęknica/Muskau 1945", to doskonała pozycja, nie tylko dla miłośników historii regionu, ale także dla poszukiwaczy tropiących ślady II wojny światowej w terenie....

sobota, 8 stycznia 2022

Thingstätte (Loreley-Freilichtbuehne) - amfiteatr nazistów na skale Loreley w Bornich/Sankt Goarshausen (Nadrenia-Palatynat, Niemcy).

   Pisząc pierwsze posty o nazistowskich amfiteatrach, byłem przekonany, że ilość wybudowanych obiektów waha się od 40 do 45. Dzisiaj - po czterech latach badań - wiem, że gotowych tego typu budowli w Europie środkowo-wschodniej powstało przynajmniej 66! Oczywiście wiedza ta, pozwoliła mi odnaleźć kolejne amfiteatry na świeżym powietrzu i poznać nowe miejsca ich wybudowania. Oprócz - co jest zrozumiałe - dawnego terytorium Rzeszy Niemieckiej (aż 58), takie obiekty znajdowały się także w Polsce (już nie dwa, a przynajmniej 5), Związku Radzieckim (na pewno 2) i Litwie (1). Praktycznie wszystkie ukończone do 1939 roku Thingstätte, przetrwały do dnia dzisiejszego, ale nie każdy wie, że stanowią niezwykłą pamiątkę po nazistowskich czasach. W tym poście, zapraszam Wam do zapoznania się z historią kolejnego z tych obiektów. Dzisiaj - po Thingstätte na Świętej Górze w Heidelbergu - zapraszam Was do kraju związkowego Nadrenia-Palatynat, a dokładniej na szczyt skały Loreley (także Lorelei)....
Thingstätte (Loreley-Freilichtbuehne) - zdjęcie współczesne (Fot. www.commons.wikimedia.org).