Na zdjęciu archiwalnym, widzimy tablicę pamiątkową poświęconą poległym uczestnikom nieudanej próby przeprowadzenia zamachu stanu w Republice Weimarskiej w nocy z 8 na 9 listopada 1923 roku. Głównymi inicjatorami puczu monachijskiego byli Adolf Hitler i generał Erich Ludendorff. Rankiem 9 listopada 1923 roku, tłum uzbrojonych puczystów maszerował ulicami Monachium. Większość przebytej drogi przebiegła dosyć spokojnie, dopiero kiedy zbliżali się do budynków rządowych i Feldherrnhalle znajdującym się na Odeonsplatz napotkali trudności. Na Residenzstrasse czekała na pewnych siebie puczystów uzbrojona policja, która zablokowała im drogę. Hitler, rozkazał uzbrojonym w karabiny maszynowe policjantom złożyć broń i ustąpić z drogi. Ci - ku zaskoczeniu przywódców puczu - zignorowali ten rozkaz, wycelowali do czołowej kolumny i otworzyli ogień. Jeden z pierwszych zabitych - Max Erwin von Scheubner-Richter - upadając, przewrócił Hitlera, który zwichnął przy upadku bark. Ciężko ranny został także Hermann Göring. Po krótkiej wymianie ognia, okazało się, że zginęło szesnastu puczystów i czterech policjantów. Część ocalałych została aresztowana, a część zbiegła z miejsca zdarzenia.
Dziesięć lat później, kiedy naziści doszli do władzy, Hitler postanowił uczcić swoich poległych kompanów. 8 listopada 1933 roku w Bürgerbräukeller - miejscu, skąd wymaszerowali na ulicę puczyści - przemówił do członków partii. Wspomniał także poległych szesnastu towarzyszy, których postanowiono upamiętnić tablicą pamiątkową zamocowaną w południowej ścianie Feldherrnhalle. Od tego dnia przy tablicy dwóch członków SS pełniło wartę honorową, a przechodnie zobowiązani zostali do oddawania honorów poległym poprzez hitlerowskie pozdrowienie.
W listopadzie 1935 roku, wszyscy polegli w puczu zostali ekshumowani, a ich szczątki przeniesiono do Feldherrnhalle, gdzie odbyły się główne uroczystości pogrzebowe. Następnie udekorowane flagami trumny, zostały przetransportowane do Świątyni Honoru (niem. Ehrentempel) i złożone w krypcie pod szesnastoma kolumnami, w szesnastu sarkofagach opatrzonych imieniem i nazwiskiem.
5 lipca 1945 roku żołnierze amerykańscy, odnaleźli wejście do podziemi i usunęli sarkofagi. Odszukano i poinformowano rodziny zmarłych, które mogły zabrać szczątki i pochować je ponownie w miejscu przez siebie wybranym.
9 stycznia 1947 roku, oba budynki (w każdym było osiem sarkofagów) zostały wysadzone w powietrze przez wojska amerykańskie. Resztki kolumn wykorzystano, jako materiał stosowany przy produkcji klocków hamulcowych w miejskich autobusach, oraz jako materiał budowlany wykorzystany przy odbudowie galerii sztuki. Sarkofagi natomiast zostały przetopione, a powstały z nich stop wykorzystano później przy naprawie tramwajowych linii elektrycznych w mieście.
Ciekawostką jest, że w 1990 roku odkryto pod fundamentami obu Świątyni Honoru inną piwnice, której nie znaleźli amerykańscy żołnierze.
Dziś możemy zobaczyć jedynie porastające chwastami fundamenty, oraz małą tabliczkę informacyjną, która opisuje dawne przeznaczenie obu budowli.
Na tablicy, przy której stoi dwóch SS-manów umieszczono (alfabetycznie) nazwiska szesnastu poległych:
Alfarth, Felix - handlowiec, któremu Hitler poświęcił sporo miejsca w pierwszej części Mein Kampf.
Bauriedl, Andreas - handlowiec, jeden z pierwszych członków w NSDAP.
Casella, Theodor - urzędnik bankowy, weteran I wojny światowej.
Ehrlich, William - weteran I wojny światowej, jeden z pierwszych członków w NSDAP.
Faust, Martin - handlowiec i urzędnik bankowy, weteran I wojny światowej.
Hechenberger, Anton - ślusarz, członek Reichswehry, NSDAP, także członek 6. kompanii monachijskiego pułku SA.
Körner, Oskar - kupiec i polityk, weteran I wojny światowej, szef działu reklamy w NSDAP.
Kuhn, Karl - kelner pracujący do 1914 roku w Londynie, weteran I wojny światowej.
Laforce, Karl - inżynier i pracownik ubezpieczeniowy, członek NSDAP i SA.
Neubauer, Kurt - weteran I wojny światowej, adiutant gen. Ericha Ludendorffa.
von Pape, Klaus - kupiec, bliski współpracownik Hitlera.
von der Pfordten, Theodor - radca Sądu Najwyższego Bawarii.
Rickmers, Johann - weteran I wojny światowej w randze porucznika.
von Scheubner-Richter, Max Erwin - kwatermistrz NSDAP.
von Stransky-Griffenfeld, Lorenz - inżynier elektromechanik, weteran I wojny światowej.
Wolf, Wilhelm - kelner z zawodu, weteran I wojny światowej.
Zdjęcie archiwalne pochodzi ze zbiorów autora.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz