22 lipca 1943 roku feldmarszałek Erwin Johannes Eugen Rommel przybył do swojego domu w Herrlingen, gdzie zamierzał spędzić cały tydzień. Kilka dni wcześniej został przez Hitlera oddelegowany do inspekcji Wału Atlantyckiego w Naczelnym Dowództwie Grupy Armii "B". W ramach nowego zadania, jakie w nim pokładał Hitler i cała Rzesza Niemiecka, miał przeprowadzić szczegółową inspekcję zachodnich umocnień, zwanych Wałem Atlantyckim. Chodząc na długie spacery, miał czas na przemyślenia, jak przygotować się do obrony przed spodziewaną inwazją na zachodzie Europy. Zastanawiał się, jak zdobyć dodatkowe fundusze na budowę potężnych betonowych bunkrów, zapór w pasie przybrzeżnym i nieco głębiej od brzegu, gdzie rozlokować doborowe jednostki i skąd wziąć ludzi do obsadzenia całej linii fortyfikacji. Po zakończeniu urlopu niemal natychmiast udał się w pierwszą z wielu podróży po zachodnim wybrzeżu. Przez kolejne kilka miesięcy skrupulatnie i z wielkim zaangażowaniem realizował swój plan....
Kilku lub kilkunastodniowe pobyty miały miejsce w Danii, Niemczech, Holandii, Belgii i Francji. Wszystkie swoje spostrzeżenia i przemyślenia przedstawiał swojemu bezpośredniemu przełożonemu feldmarszałkowi Gerdowi von Rundstedtowi, a także samemu Führerowi.
15 stycznia 1944 roku obaj zdecydowali, że Grupa Armii "B" dowodzona przez Rommla, obejmie pieczę nad obszarem operacyjnym obejmującym Holandię, Belgię i północną część Francji.
Największy problem stanowiła tutaj Belgia, która - choć miała stosunkowo krótką linię brzegową - posiadała najmniej fortyfikacji. Główną uwagę skupiono na największym porcie, jaki posiadali Belgowie - na Ostendzie. Był to kluczowy odcinek strefy obronnej (niem. Verteidigungsbereich) w Belgii. Nie jest więc zaskoczeniem, że to właśnie tutaj Rommel wraz ze swoim sztabem doradców, zaplanował pierwszą wizytę. Podczas inspekcji - podporządkowanego niemieckiej 15. Armii - rejonu, podjęto decyzję o podziale jego na trzy odcinki obrony wybrzeża (niem. Küsten Verteidigungs Abschnitt) - A1, A2 i B.
W Ostendzie zadecydowano o budowie potężnych fortyfikacji. Samego portu miały chronić kilka punktów umocnionych (niem. Stützpunkt): trzy morskie baterie przybrzeżne "Kursaal", "Hundius" i "Salzwedel-Neu (StP Tirpitz)", baterie lądowe "Vosseslag" (StP Prinz Eugen), "Vlissingem" i "Stene", oraz bateria kolejowa "Bredene". Oczywiście to nie wszystko, ponieważ w odległości kilkunastu kilometrów od Ostendy, znajdowało się przynajmniej dwanaście kolejnych punktów umocnionych wspieranych przez liczne stanowiska baterii przeciwlotniczych.
Nas najbardziej interesuje zachodnia strona Ostendy, gdzie oprócz morskiej baterii przybrzeżnej "Kursaal", wybudowano potężny kompleks baterii "Salzwedel-Neu".
Inspekcja baterii "Salzwedel-Neu" przeprowadzona 21 grudnia 1943 roku przez feldmarszałka Erwina Rommla, ujawniła wiele niedociągnięć. Utworzona w maju 1940 roku w Ostendzie i podlegająca Dowództwu Marynarki Wojennej we Flandrii (niem. Seekommendanten Flandern) 204. Dywizja Artylerii Morskiej (niem. Marine-Artillerie-Abteilung 204), miała wiele do poprawienia. Rommel wytknął dowódcom batalionu wszystkie zaniedbania. Uwagi dotyczyły m. innymi zbyt małej liczby artylerii na linii brzegowej, nieprawidłowe rozmieszczenie dział dużego i średniego kalibru, zaminowanie zbyt małych obszarów i niedostateczną ilość pasów pól minowych....
Feldmarszałek osobiście pilnował wszystkich zmian, a jeżeli nie mógł tego zrobić, żądał bardzo szczegółowego raportu w tej sprawie. Sam często interweniował także w sprawie sprowadzenia dodatkowych materiałów budowlanych, uzbrojenia i wyposażenia dla żołnierzy. Na przykład miny - wraz ze swoim szefem wojsk inżynieryjnych gen. Wilhelmem Meise - ściągnął z Niemiec i Francji. Na koniec rozkazał, aby w sąsiedztwie baterii przybrzeżnej ustawiono również makiety schronów dla zmylenia załóg bombowców przeciwnika.
Nie inaczej sytuacja wyglądała w morzu, gdzie w bezpośredniej odległości od brzegu nakazał utworzenie aż czterech pasów podwodnych zapór, które miały spełniać swoją rolę podczas przypływu i odpływu.
Feldmarszałek Rommel od listopada 1943 roku do marca 1944 roku, pojawiał się na każdym odcinku Wału Atlantyckiego przynajmniej dwa razy w miesiącu. W Raversijde, gdzie znajdowała się morska bateria przybrzeżna "Salzwedel-Neu (StP Tirpitz)" był przynajmniej kilka razy. Oprócz pierwszej wizyty trwającej od 21 grudnia do końca 1943 roku, pojawiał się tutaj m. innymi w pierwszych dniach stycznia 1944 roku, w połowie lutego 1944 roku i na początku kwietnia 1944 roku.
Zdjęcie archiwalne przedstawia feldmarszałka Rommla w towarzystwie swoich oficerów, podczas inspekcji morskiej baterii przybrzeżnej "Salzwedel-Neu (StP Tirpitz)" w Raversijde, na zachód od Ostendy. Zdjęcie archiwalne wykonano 21 grudnia 1943 roku, natomiast współczesne wykonano w sierpniu 2022 roku. Oba zdjęcia pochodzą ze zbiorów autora.
Bibliografia:
Forty, George, Marriott, Leo & Forty, Simon, Hitlers Atlantikwall. Van Zuid-Frankrijk tot Noord-Noorwegen, Verleden en Heden, Greene Media Ltd, Brighton 2016
Fraser, David, Żelazny krzyż - biografia Rommla, Warszawa 1997
Kaufmann, J.E. & H.W., Jurga M. Robert, Fortyfikacje Trzeciej Rzeszy, tłum. Sławomir Kędzierski, Poznań 2011
Kaufmann J.E & Jurga M. Robeert, Twierdza Europa, tłum. Sławomir Kędzierski, Warszawa 2002
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz