Brothers In Arms Memorial Park - Pomnik braci broni i ich niezwykła historia - Zonnebeke (Belgia)

Jim (z lewej) i John (z prawej) Hunterowie przed wyjazdem do Europy. (Fot. zbiory autora).

      Belgijskie miasto Ieper (fr. Ypres), było areną niezwykle krwawych i wyniszczających walk podczas czterech lat I wojny światowej. Bitwy, które odbyły w tym rejonie, pochłonęły setki tysięcy ofiar po obu stronach walczących stron, a samo Ieper zostało niemal doszczętnie zniszczone. Podczas czterech bitew (w 1914, 1915, 1917 i 1918 roku) miało miejsce setki - jeśli nie tysiące - dramatycznych wydarzeń, które zapisały się trwale na kartach historii. Koszmar flandryjskiej ziemi, odbił swoje piętno na każdej z walczących armii. Tragedie przeżywali nie tylko żołnierze walczący po stronie imperium brytyjskiego, ale również ci, walczący po stronie Cesarstwa Niemieckiego. W tym miejscu przedstawię Wam jedną z takich dramatycznych historii. Wydarzenie to dotyczy dwóch australijskich braci, którzy służąc w 49. Batalionie brali udział w trzeciej bitwie o Ieper - zwanej również bitwą pod Passchendaele.

"Tajemnice obozu Colditz" - Reinhold Eggers

    Monumentalny XI-wieczny zamek Colditz - znajdujący się w niemieckiej Saksonii - to nie tylko wspaniała średniowieczna budowla i historia jej właścicieli, ale również jeden z najsłynniejszych specjalnych obozów jenieckich II wojny światowej. Oflag IV C dla oficerów (niem. Offizierslager für kriegsgefangene Offiziere) stał się miejscem, do którego zsyłano szczególnie ważnych alianckich oficerów lub też takich, którzy "zaszli Niemcom za skórę" podejmując wielokrotnie próby ucieczki, podczas swojego pobytu w innych obozach. Jak można się domyślić, także w tym miejscu musieli oni sprawdzić swoje niezwykłe "umiejętności", często namawiając do tego swoich współwięźniów. Jednym z tych, którzy - podczas funkcjonowania tego obozu - próbowali udaremnić ich starania, był weteran I wojny światowej - Reinhold Eggers (1890-1974). Były nauczyciel, opisał po wojnie swoją niezwykłą służbę w książce "Tajemnice obozu Colditz"....

Pomniki upamiętniające amerykańską 2. Dywizję Pancerną, która wyzwoliła belgijskie miasto Hasselt we wrześniu 1944 roku.

    Położona w Regionie Flamandzkim Limburgia, to bardzo ładna i ciekawa pod względem historycznym prowincja zachodniej Belgii. Położona jest na lewym brzegu Mozy i graniczy z Holandią oraz trzema innymi belgijskimi prowincjami. To właśnie jej lokalizacja sprawia, że na przestrzeni dziejów miało tutaj wiele ważnych wydarzeń historycznych. Wystarczy wspomnieć o wydarzeniach, które miały tutaj miejsce w ostatnich stuleciach, m. innymi wojna chłopska (1798-1799), burzliwe dzieje pod panowaniem Francji i Holandii i obie wojny światowe. Wielokrotnie miejscem walk stawała się - założona w VII wieku - stolica Limburgii. Bitwa o Hasselt w 1798 roku, bitwa pod Hasselt w 1831 roku, walki podczas I wojny światowej, 15 nalotów bombowych (na przełomie kwietnia i maja 1944 roku), czy walki i wyzwolenie miasta w sierpniu 1944 roku, sprawiły, że niemal na każdym kroku znajdziemy miejsca, które upamiętniają te wydarzenia. Jednymi z najbardziej rozpoznawalnych "pomników wojennych" w tym mieście są te poświęcone amerykańskiej 2. Dywizji Pancernej - War Memorial US 2nd Armoured Division "Hell on Wheels" i American Howitzer M1A1 cal. 203 mm. Zapraszam do poznania przebiegu walk o Hasselt i historii obu miejsc pamięci.

Ciężka 8-calowa amerykańska holowana haubica polowa M1A1 kal. 203 mm w Hasselt.

Tor wyścigowy i eksperymentalny fabryki Opla (niem. Opel-Rennbahn) - Rüsselsheim am Main (Hesja)

    Dzisiaj mało kto wie, że w pobliżu największej fabryki Adam Opel AG w Rüsselsheim nad Menem, jest miejsce, które na początku XX wieku tętniło życiem i było znane niemal w całej Europie. Mam tutaj na myśli tor testowy i wyścigowy Opla (niem. Opel-Rennbahn), który w latach swojej świetności był jednym z najszybszych torów na Starym Kontynencie. Niestety, jego świetność trwała krótko. Dzisiaj, cały teren pokrywa bujna roślinność i wysokie drzewa, a sam obiekt został niemal całkowicie zapomniany. Co zatem się stało, że od drugiej połowy XX wieku torem - który budził zazdrość wielu krajów i firm samochodowych -niemal nikt już się nie interesował? Dlaczego tak piękny obiekt popadł w ruinę i jakie będą jego dalsze losy. O tym - i o wielu innych ciekawostkach - dowiecie się z tego artykułu....

Fragment toru widziany z platformy widokowej. (Fot. zbiory autora).

"Geheimprojekte Des Heeres 1939-1945" - Stefan Büttner, Martin Kaule & Klaus Mebus

    Wśród badaczy i pasjonatów historii i techniki związanej z III Rzeszą, do dzisiaj krąży wiele mitów i niepotwierdzonych informacji. Mam tutaj na myśli "cudowne bronie", gigantyczne projekty naziemne i podziemne, oraz badania bez których niemiecka machina wojenna nie mogłaby sprawnie funkcjonować. Tajne prace i badania prowadzono w najróżniejszych dziedzinach. Czołgi, samoloty, rakiety, amunicja i broń strzelecka, to tylko niektóre z nich. Większość tych projektów i eksperymentów realizowano w odległych, odizolowanych i nierzadko podziemnych miejscach, które wybudowano ogromnym nakładem pieniędzy i ludzkiej siły. Wiele z nich przetrwało wojnę i istnieje w przestrzeni publicznej, choć wiedzą o nich nieliczni. Za przykład mogą posłużyć ośrodki badawcze i doświadczalne Peenemünde, Kummersdorf, tajne zakłady Redl-Zipf, czy kwatera główna w Mamerkach . Trzej niemieccy autorzy książki Geheimprojekte des Heeres 1939-1945 (pl. Tajne projekty armii 1939-1945) - Stefan Büttner, Martin Kaule i Klaus Mebus - zabierają czytelnika w wiele z tych miejsc, w których pokładano nadzieję, że zmienią losy wojny....